15 Augustus 1994 overlijdt in New York mijn broer Thomas op 48-jarige leeftijd onder dramatische omstandigheden. Zijn levenspartner Joel is twee weken daarvoor aan Aids overleden en hij besluit tot een zelfgekozen dood terwijl ik net bij hem weg ben. Drie jaar later zie ik thuis niet voor de eerste keer Philadelphia (1993) op tv. De film gaat over een advocaat (Tom Hanks) die HIV heeft en onder valse voorwendsels door zijn baas, een gerenommeerd advocatenfirma, wordt ontslagen. Dat ontslag vecht hij met succes aan. Aan het eind van de film sterft Hanks aan Aids. Mijn verdriet over het overlijden van Thomas en Joel wordt wakker geschud en ik schrijf die avond in één adem mijn ervaringen in New York op. Zo verschijnt ‘Debby’ in de rubriek NL van de Volkskrant. Later wordt een aantal bijdragen aan die rubriek waaronder deze gebundeld en in boekvorm uitgebracht.
Thomas blijft mij nog steeds bezighouden. Hij vond zijn leven zonder Joel voltooid, ik zag dat anders: “kom op, zo ondragelijk is jouw leven niet, de mens is veerkrachtig”. Toch respecteer ik zijn besluit tot een zelfgekozen levenseinde. En wat ik in 2013 in een tweet schreef, geldt nog steeds: “Haal de dood weg van artsen. Het zelfgekozen levenseinde gaat niet om ziekte/gezondheid.”